گفتگو با زوج جهرمی روابط عمومی

به گزارش پسین جهرم، خبرنگار ایرنا به مناسبت 27 اردیبهشت روز روابط عمومی و ارتباطات ، پرسش هایی را به صورت مشترک با محمد حسن تنگاب جهرمی مدیر روابط عمومی دادگستری استان فارس و مریم عبودی کارشناس روابط عمومی یکی از ادارات استان فارس مطرح کرده است . مریم عبودی دانش آموخته کارشناسی رشته علوم ارتباطات از دانشگاه جهرم است و کار را در روابط عمومی شرکت برق منطقه ای فارس آغاز کرد ، او سپس به مدت 9 سال در روابط عمومی شرکت مخابرات استان اشتغال داشت و از دو سال پیش تاکنون به عنوان کارشناس روابط عمومی یکی از ادارات این استان اشتغال دارد . محمد تنگاب جهرمی نیز در رشته ارتباطات اجتماعی در سال ٨٢ دانشگاه آزاد جهرم درس خوانده است ، کارشناسی ارشد همین رشته از دانشگاه علوم و تحقیقات یزد را هم دارد، او از سال ٨٦ به استخدام دادگستری استان فارس درآمده که در ابتدا به عنوان کارشناس حوزه و از سال ٩٠ تا کنون مدیر روابط عمومی دادگستری کل استان فارس بوده است . *** پرسش نخست : ارزیابی شما از سختی ها چالش ها مسائل و مشکلات کار در روابط عمومی چیست؟ ** مریم عبودی : مهمترین رسالت روابط عمومی اقناع مخاطب و پاسخگویی به افکار عمومی است به همین دلیل ضروری است هر سازمانی در چارچوب وظایف خود زمینه پاسخگویی به افکار عمومی را فراهم کند و با توجه به اینکه روابط عمومی بعنوان عنصری موثر در جهت شفاف کردن روابط اجتماعی وجلب اعتماد باورهای عمومی می باشد می تواند در تعامل با رسانه ها و مردم و همچنین با شفاف سازی فعالیت های سازمان؛ در تحقق سیاست دو سویه شدن ارتباط نقش آفرینی کند اما برای رسیدن به این جایگاه با مشکلات و چالش هایی نیز روبرو می شود . یکی از مهمترین چالش های روابط عمومی روزمرگی و درگیری با کارهای عادی و جاری است. این امر باعث می شود روابط عمومی از برنامه ریزی های کلان و استراتژیک غافل شود. مشکل دیگر نا آگاهی مدیران سازمانها از نقش موثر روابط عمومی در اقناع و جلب مشارکت مردم است که مستلزم آموزشهای کاربردی جهت تغییر نگرش مدیران است. یکی دیگر از عمده ترین ضعف های روابط عمومی در ایران، فقدان همگامی استعداد ذاتی و مدارج تحصیلی است. مدیران روابط عمومی باید به علم ارتباطات و مدیریت آشنایی کامل داشته باشند. بیشتر مدیران روابط عمومی فاقد نگرش تفکرمدارانه به روابط عمومی هستند و از آنجایی که روابط عمومی ترکیبی از فن و هنر و برقراری ارتباط صحیح با مردم است. متاسفانه بحث انتخاب کارشناسان و مسئولان روابط عمومی در حال حاضر بر اساس ملاحظات تخصصی نیست، یک مدیر موفق روابط عمومی، باید فرهنگ عمومی کشور را به خوبی بشناسد و از طرفی با علم روانشناختی نیز آشنایی داشته باشد و چون در برخی مواقع برای انتخاب مدیر یا مسئول روابط عمومی این شرایط در نظر گرفته نمی شود بتدریج موجب تنزل جایگاه و عدم اعتماد مجموعه به روابط عمومی و در نهایت مخاطب آن سازمان می شود. *محمد تنگاب : اگر بخواهم سختی های کار در روابط عمومی را بشماریم قطعا اگر مثنوی هفتاد من نشود یک دفتر شعر خواهد شد.اما بهتر است اینچنین بگویم که سختی ها و مصائب روابط عمومی از آنچه که در دیدگاه عموم و حتی برخی خواص تصور می شود ، بیشتر است. شاید در دیدگاه بسیاری چنین تصور شود که روابط عمومی محدود به یک سازمان و یا نهاد و مجموعه است و صرفا در همان محدوده فعالیت می کند حال آنکه اگر روابط عمومی را یک رسانه بدانیم که در واقع نیز چنین است باید دارای ساختار و سازمان رسانه ای باشد که متاسفانه اغلب چنین نیست. قصد مقایسه یک روابط عمومی با یک رسانه مکتوب یا خبرگزاری و ... را ندارم اما شاید در برداشت اولیه چنین برداشت شود که یک رسانه گستره و حوزه فعالیت های متعددی دارد در حالیکه روابط عمومی منحصر به یک موضوع و تخصص و آن هم متناسب با نوع ارایه خدمات است اما اغلب فراموش می شود که تاثیرات تصمیم ها سازمانی در جامعه به چه میزان است و خدمات تک بعدی همان نهاد یا سازمان چه طیفی از جامعه را در بر می گیرد. یا اینکه با تکثر رسانه ها یک سازمان به واسطه روابط عمومی به چه میزان در معرض پرسش قرار می گیرند. شاید بتوان این دو مورد را کم اهمیت ترین مسائل و سختی های روابط عمومی دانست حال آنکه اگر بخواهیم تیتروار به این سختی ها بپردازیم می توانیم موضوعاتی از قبیل عدم وجود ساختار و سیاست های یکسان ، منابع مالی نابرابر، سلیقه ای عمل شدن در قبل نظرات کارشناسی ، وجود استرس بالای کاری و عدم توجه به سخت و زیان آور بودن این حرفه و ... را برشمرد. *** پرسش دوم : زوج روابط عمومی بودن چه مشکلات و چالش های خاصی دارد؟ **مریم عبودی : چالش اصلی آن این است که چون هم رشته و همکار هستی مسایل کاری و محدودیت های زمانی همسرت را بیش از اطرافیان درک می کنی و اما متاسفانه نمی توان در خیلی از موارد راه حلی برای آنها داشت، اما بنظرم نقاط قوت خیلی زیادی از جمله حس همدلی هم دارد. * محمد تنگاب : بنظر من بیش از آنچه چالش داشته باشد مزایا دارد.البته این امر در خصوص ما چنین صدق می کند شاید این موضوع در خصوص سایرین متصور نباشد اما برای من که می توانم از نظرات یک مشاور با سابقه کار و تجربه بیشتر استفاده کنم چنین است و یک فرصت ویژه تلقی می شود. ***پرسش سوم : انتظار ات جامعه و رسانه ها و مدیران از شما به عنوان یک روابط عمومی چیست ؟ چقدر به این انتظارات پاسخ داده اید؟ **مریم عبودی : جامعه و رسانه ها انتظار دارند که فرهنگ‌ رایج‌ در روابط‌ عمومی ها‌ که اغلب‌ دفاع‌ از سازمان‌ و توجیه‌ کننده‌ عملکرد آن‌ است‌ ، تغییر کند ، جامعه و رسانه ها اعتقاد دارند روابط‌ عمومی ها‌ با دفاع‌ از سنت‌های‌ سازمانی‌، مدافع‌ و توجیه‌گر روند فعالیت‌هایی سازمان متبوع بوده که انصافا در برخی موارد نیز نمی توان این تصورات را منکر شد که این نیازمند تلاش بیشتر روابط عمومی ها و مدیران در پاسخگویی به خواسته های مردمی است. همچنین عادلانه است که به این موضوع نیز از منظر دید روابط عمومی ها توجه شود که عمدتا جامعه و مخاطب خاص هر سازمانی، متاسفانه در اکثر موارد با ذهنیت و پیش داوری منفی در خصوص وظایف و حدود اختیارات آن سازمان برخورد می کند که قانع کردن مخاطب با این تفکر قالبی بسیار دشوار است که انتظار است مردم بعنوان عضوی از جامعه، تغییرات و اصلاح شیوه های رفتاری را از خود شروع کرده تا این فرهنگ ترویج پیدا کند اما در این گذر نیز باید تلاش روابط عمومی ها بر دستیابی به اهداف بلندی چون آگاه سازی، اعتماد آفرینی و مشارکت سازی متمرکز شود. * محمد تنگاب : به نظر پاسخ دادن و جمع بستن انتظارات جامعه ، رسانه و مسئولان در یک سئوال مصاحبه ای هم کار آسانی نیست چه برسد به اینکه در عمل بخواهیم چنین کاری را انجام دهیم. از آنجا که انتظارات جامعه، رسانه و مسئولان در بساری از مواقع نزدیک به یکدیگر نیست می توان این امر را در زمره یکی از مهمترین چالش های روابط عمومی تلقی کرده البته از دیدگاه من تا زمانی که در جایگاه یک کارگزار روابط عمومی قرار نگرفته ایم نمی توان تصور نزدیکی از شرایط حاکم بر آن داشته باشد اما تصور میکنم یک کارگزار روابط عمومی باید بتواند و این قابلیت را داشته باشد که در زمان مناسب خود را به جای یکی از اعضای متوقع جامعه یا یک خبرنگار پر از ابهام یک رسانه قرار دهد. بنابراین برداشت من از انتظارات این طیف چنین است که به نوعی هر سه انتظارات و نگاه های آرمان گرایانه ایی نسبت به یک کارگزار روابط عمومی دارند در حالیکه اگر واقع بینی را جایگزین این نگاه آرمان گرایانه کنیم حاصل کار چیزی خواهد شد در حد بضاعت های حال حاضر. *** پرسش چهارم : شما از جامعه مسئولان و رسانه ها چه انتظاری دارید ؟ آیا به این انتظارات پاسخ داده شده است؟ **مریم عبودی : در خصوص انتظارات روابط عمومی از رسانه ها، برخی رسانه ها بویژه رسانه های استانی بدلیل عدم نگاه تخصصی به اخبار هر حوزه ، خبرنگارانشان مجبور به حضور در چندین حوزه مختلف است که این خود باعث می شود تا خبرنگار بدلیل مشغله های کاری از حداقل اطلاعات و دانش مرتبط با موضوع مورد بحث ، وظایف و حیطه اختیارات سازمان مورد نظر خود اطلاعی نداشته باشند و گاه خبرنگار یک رسانه مواردی را پیگیری می کند و بر آن اصرار دارد که در چارچوب وظایف و اختیارات وزیر بوده و یا حتی مربوط به حوزه قانونگذار و مجلس است اما اصرار دارد تا پاسخ موضوع را از مدیر میانی یک وزارتخانه دریافت کند که تکرار این گونه مسایل که ناشی از نا آگاهی و یا نا آشنایی و عدم اشراف خبرنگار و رسانه به موضوع است موجب می شود تا ناخواسته مدیران ارشد و روابط عمومی ها تمایل به پاسخگویی از این طریق نداشته باشند که این خود زمینه ساز نارضایتی رسانه از سازمان مورد نظر می شود. انتظار دیگری که از رسانه ها بواسطه ظرفیت های بالقوه ی استان فارس وجود دارد بهره گیری از نقد و تحلیل های مبتنی بر علم و دانش تخصصی است که می تواند گره گشای بسیاری از مشکلات جامعه باشد. * محمد تنگاب : همانگونه که در پاسخ به سئوال قبل اشاره کردم اگر بخواهیم انتظاراتمان را آرمان گرایانه مطرح کنیم نیازمند تغییر تاریخ و فرهنگ های ریشه دار خواهیم بود. بعنوان نمونه غالب بودن فرهنگ فرهنگ شفاهی در جامعه ما قطعاً کار یک کارگزار روابط عمومی را سخت تر می کند. حال با در نظر داشتن همین مثال نظر شما را به این نکته جلب می کنم که مسئولان و کارگزاران رسانه ای و حتی کارگزاران روابط عمومی نیز از دل همین جامعه با همین فرهنگ غالب بیرون می آیند بنابراین خروجی کار ادامه یافتن همه روابط و شکل گیری ضوابط بر اساس یک فرهنگ جهش یافته شبیه به کروموزم های اضافه شکل می گیرد. این مورد فوق با رویکرد تاریخی بود در حالی که این امر امروز به نحو دیگری گریبان جامعه را گرفته، جامعه ای که ادعای رسیدن به افق های جامعه اطلاعاتی را دارد اما متاسفانه به جای دستیابی با این افق تنها یک نگاه ابزاری را به دست آورده است. شاید اگر بخواهیم موضوع را ساده تر کنیم می توانیم چنین بگوییم که هر سه مؤلفه موجود در سوال به یکدیگر نگاه ابزاری دارند. بنابراین نه تنها انتظار یک کارگزار روابط عمومی که انتظار ، هدف و خواسته هر سه مؤلفه درون سوال (جامعه رسانه و مسئولان) باید دوری از نگاه ابزاری باشد. *** پرسش پنجم : آیا زوج رسانه ای بودن یا زوج روابط عمومی بودن را به دیگران هم توصیه می کنید؟ **مریم عبودی : بستگی به دیدگاه و سلایق شخصی افراد دارد ، من از اینکه همسرم و خودم در یک رشته کاری فعالیت داریم ، راضی هستم چون نگاه و علاقمندی به یک موضوع مشترک که امکان تبادل افکار و انتقال تجربه ها در آن وجود دارد از لحاظ شخصی لذت بخش و از دیدگاه کاری تاثیرگذار و کاربردی است و می تواند منجر به ایجاد دید عمیق تری نسبت به آن موضوع باشد. *محمد تنگاب : قطعاً زوج و مکمل بودن در هر مرحله ای از زندگی بهترین ایده آل ذهنی هر انسانی است . اینکه یک زوج مسایل و مصائب مشترک و حتی موفقیت های مشترک داشته باشند قطعا لذت بخش خواهد بود . بنابراین احساس می کنم علایق شغلی و حرفه ای مشترک نیز می تواند پیوند دهنده سایر علایق باشد، بنابراین چنین توصیه ای منطقی بنظر می رسد. ***پرسش ششم : چقدر برای رسیدن به خواسته های شریک زندگی تان وقت گذاشته اید ؟ میزان رضایت همسر شما از شرایط شغلی شما چقدر است؟ **مریم عبودی : تمام سعی ام را کرده ام که برای تامین خواسته های همراه زندگیم وقت بگذارم و زمینه آرامش فکریش را فراهم کرده باشم ، با وجود اینکه همسرم فرد بسیار بزرگوار و بی توقعی( از من و دیگران) است اما باور کنید نهایت آرزوی قلبی من این است که او راضی باشد. * محمد تنگاب : قاعده کار به این است که زندگی شغلی و خانوادگی و زندگی کاری باید کاملا از یکدیگر تفکیک باشد اما شاید بتوان گفت که اجرایی ساختن این قاعده برای زوجی که دارای یک شغل مشترک هستند یک تلاش بی سرانجام است. متاسفانه آنچه احساس می کنم این است که عمدتاً مشکلات کاری و دغدغه های ذهنی من باعث از دست رفتن فرصت ها برای پرداختن به علایق مشترک شده و تلاش های گاه و بیگاه من بی نتیجه بوده است. در مجموع تصور می کنم شریک زندگی من نه از شغل من بلکه از میزان گرفتاری های زمانی، مکانی، و دغدغه ها و مشغولیت های ذهنی دائمی آن رضایت ندارد(بنابراین اگر به شغل من هم رضایت داشته باشد نوع کم دردسر آن را می پسندد) ***پرسش هفتم : شما چقدر از شرایط شغلی همسرتان راضی هستید ؟ آیا همه چیز بر وفق مراد است؟ **مریم عبودی : تلاش کرده ام تا تعادل بین کار و زندگی شخصی را برقرار کنم که امیدوارم نتیجه تلاشم تا حدودی رضایت بخش بوده باشد.همسرم بدلیل مسئولیت پذیریشان و شرایط شغلی که بواسطه جایگاه حساس سازمانشان دارند بسیار پرمشغله بوده ، گاه کمتر وقت آزاد دارند که این موضوع برای من که با حوزه کاری روابط عمومی آشنا هستم قابل درک می باشد اما واقعیت این است که در اکثر مواقع حتی فرصت یک مسافرت دو سه روزه در طول سال را نداریم کما اینکه خیلی از برنامه های شخصی و خانوادگی بدلیل شرایط کاری ایشان منتفی می شود! * محمد تنگاب : شرایط شغلی ایشان هم مشابهت های زیادی به همان شرایط خودم دارد در برخی مواقع شکل و نوع آن متفاوت است اگر بخواهم به زبان ساده بگویم لحظاتی که در فشار کاری، استرس و اضطراب کاری قرار می گیرم تصور اینکه همان شرایط مشابه را برای همسرم تصور کنم آزار دهنده است. ***پرسش هشتم : اگر انتخاب شغلی دیگری برای شما یا همسرتان فراهم شود پیشنهاد شما برای رد یا پذیرش این پیشنهادات **مریم عبودی : در مورد انتخاب شغلی دیگری برای همسرم، من اظهارنظری ندارم چون روحیات ، شخصیت و سلایق کاری هر فردی انتخاب فردی خود اوست اما بعضی مواقع که مشغله های کاری و فکری زیاد می شود دلم می خواهد تصور کنم اگر در حوزه ای غیر از روابط عمومی بودند شرایط چقدر متفاوت می شد که در نهایت به این نتیجه می رسم که با توجه به تعهد و مسئولیت پذیری ایشان، اگر در هر موقعیت و جایگاه کاری دیگری هم که باشد، چون خود را متعهد و پاسخگو به مردم و سازمانش می داند ، وضعیت تغییر محسوسی نخواهد کرد. در مورد فرصت مجدد برای انتخاب شغلی ام با توجه به اینکه کار در روابط عمومی برایم لذت بخش و متناسب با روحیه و تخصص است اما اگر بخواهم صادقانه بگویم بدلیل فراهم نبودن شرایط انجام تخصصی وظایف روابط عمومی، بعد از حدود 11 سال کار در این حوزه دچار تردیدهایی شده ام اما همچنان بخاطر علاقمندی به نوع کار روابط عمومی نتوانسته ام تصمیم قطعی و نهایی بگیرم. * محمد تنگاب : تغییر شغل همسرم کاملا مورد پذیرش و تایید من است چرا که شرایط پر استرس این حوزه و البته برداشت ها و نگاه های غیرحرفه ای باعث آزار می شود که پذیرفتن این امر سخت است. *** پرسش نهم : چقدر برای تعالی جایگاه روابط عمومی تلاش می کنید ؟ آیا در این زمینه با شریک زندگی خود در یک مسیر گام برمی دارید؟ ** مریم عبودی : ارتقاء جایگاه روابط عمومی ها نیازمند یک خرد و اقدام جمعی است که متاسفانه یکی از دلایل عدم ایفای رسالت روابط عمومی ناآشنایی و نداشتن تخصص کافی مدیران روابط عمومی در زمینه دانش روابط عمومی و ارتباطات اجتماعی است که این متاثر از نگاه سلیقه ای مدیران به این موضوع است. من و همسرم تلاش کرده ایم با پاسخگو بودن به مردم و رسانه ها بعنوان نمایندگان افکارعمومی، اصلی ترین رسالت روابط عمومی را انجام دهیم .تلاش کرده ایم تا خواسته ها و انتظارات مردم از سازمان را به مدیران و مجموعه ی خود انتقال دهیم و تلاش کرده ایم در مسیر برقراری ارتباط دوسویه درون سازمانی و برون سازمانی گام برداریم. * محمد تنگاب : بزرگی می گوید قطعا انسان در آینده حسرت کارهای نکرده را بیشتر از کارهایی که انجام داده می خورد بنابراین همه تلاش و هم و غم خودم و همسرم این است که در آینده حسرت کارهای انجام نشده را نخوریم و تا سر حد امکان بتوانیم خشتی به این بنای رفیع اضافه کنیم و در این اثنا از فرصت همراهی و همفکری که به واسطه هم شغلی با همسرم ایجاد شده بهترین بهره را ببرم. ***پرسش دهم : درد دلها دغدغه ها و واگویه های زندگی زوج روابط عمومی چقدر با این شغل همخوانی دارد ؟ آیا در این زمینه گوش شنوایی برای شنیدن گلایه های احتمالی شریک زندگی خود داشته اید؟ **مریم عبودی : اگر وقت آزاد باشد که با هم باشیم که بندرت اتفاق می افتد فارغ از برنامه، جلسه و تلفن ها بتوانیم آسوده خاطر باشیم قطعا یکی از موضوعات مشترک بین ما صحبت در خصوص مسایل و دغدغه ها است. سعی کرده ام شرایط و موقعیت شغلی محمد حسن را درک کنم . همراه خوبی باشم و خانه فضای آرامش بخشی داشته باشد اما قطعا روزهایی هم با نق زدن و خرده گرفتن من همراه بوده اما شخصیت بسیار متین ، متواضع و مهربان همسرم همیشه مانع از دلخوری های جدی می شود . * محمد تنگاب : شاید با یک بررسی نه چندان عمیق پی بردن به این مطلب که جامعه بشری امروز در دوران بحران ارتباطی به سر می برد کار چندان سختی نباشد اما در این شرایط کسی موفق است که بتواند قطع کننده این زنجیره بحران باشد در این شرایط همفکری همراهی و همدلی با همسری که هم شغل و هم حرفه شماست می تواند بهترین یاری گر باشد. گفت و گو از : نیکنام خشنودی   خبر جهرم فارس...